Dossier Grete Weisbrot is een meeslepende roman, met verrassende plotwendingen, over hoe mensen met een sterk uiteenlopende achtergrond elkaars leven kunnen bepalen en beïnvloeden. Het verhaal is gesitueerd in Jeruzalem anno 1985. Centraal staan twee Joden: Raffie Alfasie, een jeugdige medewerker van de sociale dienst van Marokkaanse komaf, en de oude Grete Weisbrot, een vrouw die in 1938 vanuit nazi-Duitsland naar Palestina vluchtte. Raffie krijgt de opdracht om Grete over te halen zich in een bejaardenhuis te laten opnemen. Iets wat Grete pertinent niet wil.
Miriam Dubi, die zelf in 1962 van Nederland naar Israël emigreerde, beschrijft de rijk geschakeerde Israëlische samenleving van binnenuit.Het cliché is dat in Israël met name Joden en Arabieren tegenover elkaar staan, maar voor zover Israëli’s ‘problemen’ hebben met Arabieren betreft dat eerder Arabieren van buiten de landsgrenzen.
Wat binnen de Israëlische samenleving in het oog springt is de scheidslijn tussen Asjkenazische en oriëntaalse Joden. Asjkenazische Joden zijn westers georiënteerd, zijn relatief hoger opgeleid en hadden lang maatschappelijk meer invloed, wat vooral op de universiteiten goed merkbaar was. Oriëntaalse Joden vinden hun roots in islamitische landen, voor hen zijn – om maar iets te noemen – familiebanden vaak allesbepalend. Hoe deze twee subculturen zich tot elkaar verhouden zien we gespiegeld in de interactie tussen de hoofdfiguren, Raffie en Grete. Daarnaast zijn we getuige van het aimabele contact tussen Grete en haar Arabische leeftijdgenoot uit de Oude Stad, Mr. Joesoef. Daarmee is Dossier Grete Weisbrot niet alleen een mooie psychologische roman maar geeft ook een helder tijdsbeeld van de complexe Israëlische maatschappij van enkele decennia geleden.
