Andreas Schelfhout was ongetwijfeld de belangrijkste en meest succesvolle landschapschilder uit de periode van de Romantiek. Hij schiep een groot oeuvre en vervulde een belangrijke rol in het culturele leven van zijn tijd. Deze uitvoerig geannoteerde en fraai geïllustreerde biografie geeft een, vaak ontwapenend, beeld van de kunstenaar als echtgenoot, vader, vriend, leermeester, kunstbroeder en Hagenaar. Uiteraard wordt het levensverhaal van Schelfhout geplaatst in de context van het Nederlandse kunstleven in de negentiende eeuw. Het boek gaat bijvoorbeeld uitgebreid in op de betekenis van kunstverzamelaars en kunstgenootschappen voor Schelfhouts leven en werk. Aan de hand van eigentijds bronnenmateriaal laat Cyp Quarles van Ufford op overtuigende wijze zien dat Schelfhout meer was dan ‘een navolger van Hobbema en Ruisdaal’ of ‘een voorloper van de Haagse School’. Dit boek geeft Schelfhout zijn eigen welverdiende plaats in de Nederlandse kunstgeschiedenis terug.
